Język angielski należy do grupy języków indoeuropejskich, a konkretnie do germańskiej gałęzi tej rodziny, wraz z takimi językami jak holenderski i szwedzki.

Na początku V wieku Rzymianie, którzy panowali nad Anglią przez ponad 400 lat, wycofali się z wyspy.

W tej próżni na wyspę zapuściły się plemiona germańskie z Danii na północy Niemiec, które powoli zastąpiły dominujące tam kultury celtyckie i romańsko-brytyjskie.

Osoby posługujące się językiem celtyckim skupiły się w Walii, Szkocji i Kornwalii. Podczas gdy obszar, który dziś znamy jako Anglię, stał się kulturowo germański.

Ludy germańskie w Brytanii, wykształciły wspólną tożsamość kulturową jako Anglosasi. I to od nich zaczęła się historia języka angielskiego.

Anglosasi posługiwali się językiem staroangielskim, dla nas w dużej mierze niezrozumiałym.

Np.: Gefrunon who thought? Arthur Lingus. Ellen fremedon. 🤔

Pierwszy poważny napływ zmian do języka angielskiego nastąpił wraz z najazdami Wikingów. W VIII wieku Wikingowie z Norwegii i Danii najechali północną Anglię, a nawet założyli własne królestwo, zwane Danelagh.

⚔️ W 1066 roku Wilhelm, nazwany później Wilhelmem Zdobywcą, najechał Anglię ze swoją armią normańską i w bitwie pod Hastings odniósł sukces.

Wtedy klasa rządząca w Anglii zaczęła mówić dialektem starofrancuskiego. Język staroangielski nadal był językiem chłopów.

Po około stu latach te dwa języki zaczęły się łączyć. Dlatego język angielski, będący językiem germańskim, ma tak wiele podobieństw do języków romańskich, takich jak hiszpański czy francuski.

Ówczesny język, średnioangielski jest w zasadzie niezrozumiały dla większości użytkowników języka angielskiego.

W XV wieku zaczęło się zjawisko znane jako wielka przesuwka samogłoskowa, które pchnęło język angielski w jego wczesną nowoczesność.

W skrócie długie samogłoski jak Ooh stały się krótsze.