Osoby początkujące mają trudności z rodzajnikami, skoro rodzaj rzeczownika nie zawsze jest odpowiednikiem rodzaju tego samego rzeczownika w języku polskim.
Są trzy rodzajniki i liczba mnoga: der (rodzaj męski), die (rodzaj żeński), das (rodzaj nijaki), die (liczba mnoga).
Prostym przykładem jest słowo dziewczyna, które w języku niemieckim jest rodzaju nijakiego (das Mädchen). Od tego zależą również zaimki.
🤒 Problem polega jeszcze na tym, że te rodzajniki się odmieniają w zależności od przypadku. Nierzadko można usłyszeć pięknY kobieta.
Kolejnym utrudnieniem są czasowniki złożone, w których wiele osób się myli.
Dosyć męczące są czasowniki regularne i nieregularne. Mówiąc o czasownikach regularnych, można się kierować prostymi zasadami. Natomiast czasowników nieregularnych trzeba się uczyć na pamięć.
😵 Szyk zdania w języku niemieckim jest w ogóle oddzielnym tematem, ponieważ on się prawie całkowicie różni od języka polskiego.
Jednym z najbardziej skomplikowanych tematem w zakresie gramatycznym jest Konjunktiv 2, czyli tryb warunkowy albo przypuszczający.
Wyraża akcję, która mogłaby się odbyć teraz lub w przeszłości. W języku polskim nie ma takiej różnicy. Temat czasu zaprzeszłego w jęz. polskim i "byłbym poszedł" zostawmy.
W języku niemieckim jest, natomiast, Konjunktiv 2 der Gegenwart und Vergangenheit.
Innym słowem tryb warunkowy w niemieckim wyraża działalność, która może się odbyć teraz pod wpływem jakichś okoliczności lub akcję w przeszłości, która mogłaby się odbyć, ale nie odbyła się z jakiegoś powodu.
Przechodząc do wymowy język niemiecki zawiera dużo głosek, które nie występują w języku polskim. zasami w języku niemieckim jeden dźwięk decyduje o znaczenie słowa, ponieważ jest wiele słów z podobną pisownią: